ایموکساید

ایموکساید درکنار آنیون سوپراکسید (O2‾) ورادیکال هیدروکسیل (•OH) یکی از اعضای کلیدی گونه‌های فعال اکسیژن (ROS) است که به ویژه از طریق زنجیره‌های تنفسی در میتوکندری و همچنین به عنوان محصولات جانبی متابولیسم سلولی از جمله تاخوردگی پروتئین تولید می‌شوند. بر خلاف آنیون سوپراکسید و رادیکال هیدروکسیل، ایموکساید با واکنش پذیری کمتر در بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیکی مانند انتقال سیگنال هیپوکسیک، تمایز سلولی و تکثیر و همچنین در میانجی‌گری پاسخ‌های ایمنی نقش دارد. با این حال، اثرات خود را بسته به بافت سلولی، غلظت محلی و همچنین زمان قرار گرفتن در معرض آن اعمال می‌کند. بنابراین ایموکساید دیگر به عنوان یک محصول جانبی ناخواسته نسبتاً سمی در نظر گرفته نمی‌شود، بلکه نقش مهمی در کنترل فرآیندهای سلولی حیاتی ایفا می‌کند. این ترکیب به دلایل مختلف فیزیولوژیکی توسط تمام سلولهای بدن تولید می شود. گرانولوسیت ها H2O2 را به عنوان اولین خط دفاعی در برابر باکتری ها ، مخمر ، ویروس ، انگلی و بیشتر قارچ ها تولید می کنند. این ماده در هر مسیر متابولیکی که از انواع مختلف آنزیم های اکسیداز استفاده می کند نقش دارد. تا اوایل قرن نوزدهم ، این محصول به طور گسترده ای در پزشکی استفاده می شد. بسیاری از بیماری های باکتریایی ، از جمله سفلیس ، هنگامی که هیچ درمان دیگری موثر نبود ، به ایموکساید پاسخ دادند. دراوایل قرن بیستم ایموکساید برای درمان چندین بیماری شایع مانند تب حصبه ، وبا ، آسم ، سیاه سرفه و سل مورد استفاده قرار گرفت.

کاربردهای ایموکساید

• استفاده به‌عنوان القاکننده آپوپتوز در سلول‌های سرطانی
• کاهش رشد سلول‌های سرطانی از طریق افزایش اکسیژن‌رسانی
• حساس‌سازی سلول‌های سرطانی به عوامل شیمی‌درمانی با تعدیل تولید ROS
• کاربرد در روش‌های درمانی جدید برای سرطان از طریق افزایش استرس اکسیداتیو

ویژگی‌های ایموکساید

• تأثیرگذاری متفاوت در غلظت‌های مختلف بر روی انواع سلول‌ها
• القای مستقیم و قوی آپوپتوز از طریق افزایش سطح ROS
• مهار سیستم آنتی‌اکسیدانی سلول‌های سرطانی
• پتانسیل محدودسازی پیشرفت سرطان با افزایش تولید ROS

خرید داروهای مشابه: 

هلیکوپسید

گلوکوبر