تریپسینیزاسیون فرآیند تفکیک سلولی با استفاده از تریپسین، آنزیم پروتئولیتیک است که پروتئین‌ها را تجزیه می‌کند تا سلول‌های چسبیده به سطح را از ظرفی که در آن کشت می‌شوند، جدا کند. هنگامی که محلول تریپسین به کشت سلولی اضافه می‌شود، پروتئین‌هایی را که سلول‌ها را قادر می‌سازد به کف پلیت کشت بچسبند، تجزیه می‌کند. تریپسینیزاسیون اغلب برای انتقال سلول‌ها به پلیت کشت سلول جدید استفاده می‌شود. هنگامی که فرآیند تریپسینیزاسیون کامل شد، سلول‌ها به حالت معلق قرار می‌گیرند و زیر میکروسکوپ گرد به نظر می‌رسند.

برای اهداف تحقیقاتی، سلول‌ها اغلب در ظروفی که به شکل فلاسک‌ها یا پلیت‌های پلاستیکی هستند، کشت می‌شوند. در چنین فلاسک‌هایی، سلول‌ها با محیط رشد حاوی مواد مغذی ضروری مورد نیاز برای تکثیر مجاور می‌شوند. سلول‌ها در حین رشد به ظرف کشت و همچنین به یکدیگر می‌چسبند.

این فرآیند کشت سلولی یا کشت بافت نیازمند روشی برای جداسازی سلول‌ها از ظرف و یکدیگر است. تریپسین، آنزیمی که معمولاً در دستگاه گوارش یافت می‌شود، می‌تواند برای «هضم» پروتئین‌هایی که چسبندگی به ظرف و بین سلول‌ها را تسهیل می‌کنند، استفاده شود.

پس از این که سلول‌ها از ظرف خود جدا شدند، غیرفعال کردن تریپسین ضروری است. تریپسین توسط سرمی مهار می‌شود که حاوی کاتیون‌های دو ظرفیتی مانند کلسیم و منیزیم باشد. این کاتیون‌ها در فرآیند سیگنال دهی درون و بین سلولی نقش دارند، بنابراین معمولاً پس از جدا شدن سلول‌ها، سرم به ظرف اضافه می‌شود.

.

• جهت جدا کردن سلول‌های چسبیده به دیواره‌ی ظرف کشت سلولی
• انتقال سلول‌ها به ظرف کشت یا فلاسک جدید
• مشاهده سلول‌های کشت در زیر میکروسکوپ
• کاهش میزان تلاقی سلول‌ها در فلاسک برای رشد بهتر با حذف درصدی از سلول‌ها